فلوس درختی است به ارتفاع ۱۰-۱۵ متر كه به حالت خودرو در بشتر نقاط گرمسیر دنیا می‌روید. میوه فلوس به طول ۳۰ تا ۵۰ سانتی‌متر و به قطر ۳-۲ سانتی‌متر است. برای استفاده از فلوس غلاف آن را كمی روی آتش گرم می‌كنند تا عسل خارج شود. معمولاً این عسل با روغن بادام مخلوط شده و به‌عنوان مسهل استفاده می‌شود البته می‌توان مغز فلوس را با قند یا شكر مخلوط كرده و در درجه حرارت معتدلی پخت كه به آن فلوس پخته می‌‌گویند.
مغز فلوس دارای اكسی آنتراكینون، مواد قندی، صمغ، اسانس و مواد روغنی است. خاصیت مسهلی فلوس مربوط به چند ماده شیمیائی است كه از مشتقات آنتراكینون می‌باشد.
۱۰ گرم عسل فلوس را با یك لیتر آب جوش مخلوط كرده و آن را صاف می‌كنند و به مریض می‌دهند. این جوشانده مسهل خوبی است. مقدار عسل فلوس را می‌توان در مورد یبوست‌های سخت تا ۶۰ گرم نیز افزایش داد.
خواص داروئی
۱. فلوس از نظر طب قدیم ایران كمی گرم و تر است.
۲. یكی از بهترین داروها برای رفع یبوست می‌باشد زیرا مصرف آن عوارضی ندارد بنابراین حتی برای زنان حامله و اطفال مناسب نیست.
۳. برای درد مفاصل و نقرس فلوس را به موضع درد بمالید.
۴. برای كلیه‌ها مفید است مخصوصاً آنهائی كه كلیه‌شان سنگ‌ساز است در صورت استفاده از آن مبتلا به سنگ كلیه نمی‌شوند.
۵. جوشانده پوست درخت فلوس اسهال خونی را رفع می‌كند.
۶. نرم كننده سینه است.
۷. برای باز كردن گرفتگی روده و دل‌پیچه، فلوس را مخلو ط با ریشه ختمی به‌كار برید.
