امروزه اختلالات روانی بعنوان یکی از بزرگترین مشکلات جوامع بشری بوده و از میان اختلالات روانی، سایکوزها (روان پریش ها) و بالاخص اسکیزوفرنی یکی از چالش های دولت ها به سبب هزینه ها و پیامدهای آن می باشد. جهت درمان اسکیزوفرنی از انواع داروهای ضدجنون استفاده شده که البته اثرات آنها،خصوصا” در رفع علائم منفی بیماران محدود بوده است. بنابراین درمان های موثرتری جهت بیماران اسکیزوفرنیک مورد نیاز است. با پیشرفت علم در زمینه شناخت مکانیسم عمل داروها و غذاها، درمان دارویی و تغذیه ای جدیدی برای اسکیزوفرنی پیشنهاد شده است که از آن جمله می توان آگونیست های نسبی گیرنده D2 دوپامین، فرآورده های گلوتاماترژیک، استروژن و اسیدهای چرب امگا-3 را نام برد. با شناخت اسیدهای چرب امگا-3 و نقش های متعدد آن در بیولوژی سلول و عملکرد نورونی و از طرف دیگر فرضیه هایی مبنی بر نقش این تغیییرات بیولوژیک به عنوان جزیی از سبب شناسی اختلالات روانپزشکی، محققین مطالعات وسیعی را برای یافتن جایگاه این اسیدهای چرب در درمان اختلالات روانپزشکی از جمله اسکیزوفرنی به انجام رسانده اند. از اواخر سال 1980 این مطلب مورد توجه قرار گرفت که غلظت اسیدهای چرب امگا-3 در پلاسما و غشا گلبول های قرمز بیماران اسکیزوفرنیک کاهش یافته است. همچنین متابولیسم غیرطبیعی فسفولیپیدهای مغزی در این بیماران نشان داده شده است. بعلاوه کاهش اسیدهای چرب امگا-3 در قشر اوبیتوفرونتال بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی به روش کروماتوگرافی تایید گردیده است. بنابراین داشتن تغذیه سالم و رژیم غذایی غنی از اسیدهای چرب امگا3 در بهبود بیماری های عصبی موثر ومفید می باشد .
