در مقایسه با کسانی که وزن طبیعی دارند و از نظر متابولیکی سالم هستند، کسانی که وزن طبیعی دارند اما از لحاظ متابولیکی ناسالم می باشند، بیشتر در معرض خطر مرگ و میر یا بیماری های قلبی – عروقی قرار دارند. این شرایط حتی از یک فرد چاق اما دارای شرایط متابولیکی سالم نیز خطرناک تر است. کاهش تجمع چربی مرکزی و تحتانی بدن افراد در معرض خطر می تواند پیشگیری و درمان مناسبی برای بیماری های متابولیکی و قلبی باشد.
داشتن نمایه توده بدنی (BMI) در محدوده طبیعی با پایین ترین شیوع مرگ و میر همراه است. اما آیا این فرضیه برای همه افراد صدق می کند؟ مطالعات نشان داده اند برای یک BMI خاص، خطر ابتلا به بیماری قلبی – عروقی در افراد مختلف می تواند به طور قابل توجهی متفاوت باشد. در مقایسه با افراد سالم متابولیکی با وزن طبیعی، خطر متوسطی از مرگ و میر یا بیماری های قلبی – عروقی افراد چاق سالم از نظر متابولیکی را تهدید می کند، درحالیکه این خطر برای افراد لاغر ناسالم از نظر متابولیکی بسیار بیشتر است.
محققان معتقدند مشکل ذخیره چربی در قسمت های مرکزی و تحتانی عامل مهمی برای افراد لاغر می باشد و آن ها را در معرض خطر بیماری های قلبی و متابولیکی قرار می دهد.
بر اساس یافته ها، ممکن است فردی وزن طبیعی داشته اما در عین حال دارای دو یا چند پارامتر سندرم متابولیک باشد، در این شرایط مهم است که تشخیص دقیقی برای بیماری های متابولیکی در مراحل اولیه داده شود. اگر فردی مبتلا به بیماری قلبی – عروقی یا متابولیکی مانند دیابت نوع۲ باشد، همچنین از وزن کمی نیز برخوردار باشد، درمان دارویی منجر به افزایش توده چربی زیر جلدی شده که برای برخی بیماران مفید خواهد بود.
نکته عملی: بهتر است ویژگی های متابولیکی افراد لاغر و چاق به طور جداگانه مورد بررسی قرار گیرد. با این کار می توان به بهبود شیوه زندگی و مداخلات دارویی، پیشگیری و درمان این افراد کمک شایانی نمود.
منبع:
Stefan et al et al. "Causes, Characteristics, and Consequences of Metabolically Unhealthy Normal Weight in Humans". Cell Metabolism, 2017.
