در این مطالعه که در کودکان ۱۵ ۹ ساله انجام گرفت، پژوهشگران دریافتند، در تمامی کودکان صرفنظر از وزنشان، تمایل به خوردن زمانی که میان وعده را با دوستانشان می‌خورند، بیش از زمانی است که با کسانی هستند که نمی‌شناسند. اما بیشترین دریافت کالری زمانی مشاهده شد که کودک با اضافه وزن به همراه دوست با اضافه وزن میان وعده بخورد. این یافته‌ها نقش برجسته دوستان را در اشتهای کودکان و احتمالا در کنترل وزنشان نشان می‌دهد.
در میان بزرگسالان نیز الگوی مشابهی مشاهده می‌شود. بخشی از این موضوع ممکن است مربوط به خجالت کشیدن در برابر غریبه‌ها باشد و بخشی دیگر مربوط به این‌که دوستان به عنوان یک تشویق‌کننده، عمل می‌کنند، چرا که آنها این شیوه خوردن را یک هنجار مناسب برای خوردن می‌دانند.
در این مطالعه ۶۵ کودک و نوجوان بررسی شدند که ۲۳ نفر اضافه وزن و ۴۲ نفر وزنی نرمال داشتند. این افراد ۴۵ دقیقه در کنار دوستان یا افراد غریبه قرار گرفتند و به بازی با یکدیگر پرداختند، همچنین خوراکی‌هایی مانند چیپس، کلوچه، هویج و انگور در اختیارشان قرار گرفت.
نتایج این مطالعه نشان داد: افرادی که در کنار دوستانشان قرار گرفتند نسبت به آنهایی که در کنار افراد غریبه قرار می‌گرفتند، کالری بیشتری مصرف می‌کردند و بیشترین کالری را دو دوست با اضافه وزن دریافت می‌کردند (مصرف کالری در دو دوست چاق به طور میانگین: ۷۳۸ کالری، در مقابل ۴۴۴ کالری زمانی که کودکان با اضافه وزن با دوستان با وزن نرمال خود همنشینی می‌کردند.)
در پژوهشی جدید روی بزرگسالان نیز محققان دریافتند افرادی که دوستان چاق یا با اضافه وزن دارند، احتمال این‌که در سن بالای ۳۰ سال، افزایش وزن بیابند، بیشتر است. این مطالعات به نقش اثر اجتماعی بر وزن بدن اشاره دارد.
نکته عملی: در زندگی ما همنشینی با دوستان و افراد جامعه رفتارهای زندگی ما را دچار تغییر می‌نماید. همان‌طور که می‌دانیم دوستان دوران نوجوانی در سیگاری شدن یک فرد در آینده موثر هستند، مطالعات اخیر به این موضوع اشاره دارد که عادات غذایی کودکان نیز به طور گسترده در شبکه اجتماعی آنها شکل می‌گیرد. آنچه در این زمینه دارای اهمیت ویژه است، این که با استفاده از تاثیر دوستان بر هم می‌توانیم به ایجاد تغییرات سلامتی در کودکان کمک کرده و با تقویت تاثیرات مثبت اجتماعی از بروز پرخوری در کودکان پیشگیری کنیم.
