[zahra jamshidi]

بدن انسان قادر به ساختن ويتامين C يا اسيد اسكوربيك مورد نياز خود نيست و بايد آن را از طريق رژيم غذايي تامين نمايد.
سازمان بهداشت جهاني مصرف 60 ميلي‌گرم ويتامين C را در روز توصيه مي‌كند. دكتر لينوس پائولينگ، پدر ويتامين C، معقتد است مصرف ده گرم ويتامين C در روز، كمك موثري در مبارزه با سرطان است. پائولينگ به خاطر اين اعتقاد خود مورد استهزاي ديگران قرار گرفت، اما امروزه بسياري از پزشكان كه به درستي نظر پائولينگ اعتقاد دارند، در بخش تغذيه درماني براي بيماران سرطاني، دوزهاي بالاي ويتامين C تجويز مي‌كنند.
پائولينگ در مصاحبه خود با خبرنگار BBC در پاسخ به سوالي درباره استفاده بيش از حد ويتامين C و دفع مازاد آن و هدر دادن پول چنين گفت: شواهد نشان مي‌دهد كه اين موضوع درست نيست. من حدود بيست سال قبل، مطلبي درباره اين موضوع خواندم و تصميم گرفتم آن را بررسي كنم. ده گرم ويتامين C در روز مصرف كردم و ادرار خود را در بيست و چهار ساعت جمع و مقدار ويتامين C آن را آناليز نمودم. به جاي اينكه حدود 10000 ميلي‌گرم ويتامين C در ادرار من موجود باشد، فقط 1500 ميلي‌گرم يعني 15 درصد دوز مصرفي را در ادرار خود يافتم. البته بخشي از آن در روده باقي مانده و به جريان خون وارد نشده بود، اما اين ميزان شامل يك سوم ويتامين C مصرفي بود. بعضي مدارك نشان مي‌دهند كه ممكن است بيش از يك سوم ويتامين C مصرفي،‌ در روده‌ها باقي بماند. اين ميزان ويتامين قادر است از روده‌ها در برابر مواد سرطان‌زاي موجود در مدفوع به خوبي محافظت كند و همچنين به واسطه مسهل بودن اين ويتامين، ميزان آب موجود در روده افزايش مي‌يابد، در نتيجه، حجم مواد دفع شده و سرعت فرآيند دفع بالا مي‌رود. به اين ترتيب از 10 گرم ويتامين C كه به بدن وارد مي‌شود، يك سوم يعني 5/3 گرم آن در روده‌ها باقي مي‌ماند، از دو سوم ديگر يعني 5/6 گرم، 5/1 گرم از طريق ادرار دفع مي‌شود و بقيه در سيستم گردش خون باقي مي‌ماند كه بايد بپرسيم براي اين 5 گرم باقي مانده در خون، چه اتفاقي مي‌افتد؟ با آزمايشات مستقيمي كه بر روي اين موضوع انجام دادم، بايد بگويم اين ميزان، به مواد اكسيد شده‌اي تبديل مي‌شود كه در برابر سرطان، ارزش بسيار بالاتري به نسبت خود ويتامين C دارند.
بنابراين اگر مقدار بيشتري ويتامين C مصرف كنيم مي‌توانيم مقدار بيشتري از اين مواد توليد كنيم كه محققين هنوز در حال تحقيق درباره ارزش آن‌ها هستند. ما نيز پانزده سال بر روي اين موضوع مطالعه كرديم.
پرسش ديگر اين كه شما چطور درباره مقدار ويتامين C مورد نياز تصميم گرفتيد؟
دكتر پائولينگ در پاسخ مي‌گويد: به نظر من براي بزرگسالان، مصرف 2 گرم ويتامين C در روز لازم است. شواهد زيادي نشان مي‌دهند كه با مصرف 2 گرم ويتامين C مي‌توان سطح سلامت را بالا برد و البته با مصرف 4 يا 6 گرم در روز مي‌توان به سطح سلامت بالاتري رسيد. حتي مصرف بيش از 60 ميلي‌گرم از اين ويتامين در روز، مرگ و مير بيماران قلبي، سرطاني و ديگر بيماران را كاهش مي‌دهد. افراد پير بايد قاعدتا ويتامين C بيشتري مصرف كنند.
مصرف ويتامين C مي‌تواند به صورت يك دوز در يك نوبت صبح و يا سه نوبت در طول روز باشد. افزايش اين دوزها بايد آنقدر ادامه يابد تا اثر ملين بودن آن مشاهده شود و سرعت حذف مواد زائد در روده بالا رود. توصيه من براي همه كساني كه مي‌خواهند سالم باشند، اين است كه ميزان ويتامين C مصرفي خود را بالا ببرند.
ويتامين C با پراكسيد شدن ليپيدها مبارزه مي‌كند. تحقيقات انجام شده بر روي افراد مسني كه 400 ميلي‌گرم ويتامين C در روز مصرف مي‌كنند، نشان مي‌دهد سطح سرمي پراكسيد ليپيد، كاهش مي‌يابد. ويتامين C مي‌تواند مانع از تخريب DNA شود. حتي ويتامين C ممكن است با تحريك آنزيم‌هاي سم‌زداي كبدي، قدرت جنگيدن با آلوده‌كننده‌هاي سمي و سرطان‌زاي محيط‌زيست را نيز داشته باشد.
ويتامين C سلول‌هاي بدخيم را پس از تولدشان از بين مي‌برد و سلول‌هاي سالم را از تخريب سرطاني محافظت مي‌كند. همچنين به لطف وجود ويتامين C در محيط، سلول‌هاي سرطاني مي‌توانند به عملكرد طبيعي خود بازگردند (يعني اين ماده جلوي ازدياد سلولي را مي‌گيرد).
البته بايد بگوييم، ويتامين C را هرگز نمي‌توان جايگزين درمان‌هاي موثر اثبات شده همچون شيمي درماني و اشعه درماني كرد. اگر شخصي بخواهد ويتامين C را به طور مكمل استفاده كند، حتما بايد اين دوز مكمل مصرفي و نوع آن را به اطلاع مراقبين درماني خود برساند.

[نویسنده]

نوشته‌ها