به‌طور کلي، يک فرد سالم با قد و وزن متناسب نبايد حجم زيادي از انرژي دريافتي خود در طول روز را به مصرف کربوهيدرات‌هاي مختلف از جمله قند، شکر، انواع شيريني و ميوه‌هاي شيرين اختصاص بدهد. به‌عبارت ساده‌تر، تفاوت چنداني ميان قند ميوه‌ها يا همان فروکتوز، گلوکز و ساکاروز که در قند و شکر پيدا مي‌شوند، وجود ندارد. البته سرعت هضم فروکتوز در دستگاه گوارش کمي کندتر است اما اگر شيريني‌هاي حاوي فروکتوز مانند خرما، انجير، توت، کشمش و موز هم بيش از اندازه مصرف بشوند، مي‌توانند باعث افزايش تري‌گليسريد (نوعي چربي بد موجود در خون) بشوند. اين مساله، زمينه ابتلا به برخي بيماري‌هاي قلبي-عروقي را فراهم مي‌کند. از طرف ديگر افزايش مصرف قند، شکر و انواع شيريني‌ها با افزايش ميزان کالري دريافتي در طول روز هم همراه است. افزايش کالري دريافتي و اضافه‌وزن و بالارفتن تجمع چربي ناشي از آن، مي‌تواند منجر به ايجاد برخي واکنش‌هاي التهابي در بدن بشود و سيستم ايمني را تحريک کند. واکنش‌هاي اکسيداتيو و آزادشدن راديکال‌هاي آزاد هم از ديگر عوارض مصرف فراوان شيريني‌هاست. واکنش‌هاي اکسيداتيو مي‌توانند روي عملکرد سيستم دفاعي بدن هم تاثير منفي داشته باشند و حتي منجر به تضعيف قدرت آن بشوند. از آنجا که احتمال افزايش کالري دريافتي با مصرف قندهاي ساده بيشتر است بنابراين خوردن قند و شکر مي‌تواند تاحد زيادي باعث ايجاد فرآيندهاي نامبرده و تضعيف قدرت سيستم ايمني بدن بشود. به همين دليل هم تمامي سازمان‌هاي بين‌المللي توصيه مي‌کنند افراد سالم و بالغ، تنها 10 درصد از کالري مورد نياز روزانه خود را از طريق مصرف منابع خوراکي قندهاي ساده مانند خود قند و شکر يا خوراکي‌هاي حاوي قند و شکر و حتي قندهاي فروکتوز دريافت بکنند.
