گلیوبلاستوما متداولترین نوع تومور در بزرگسالان است و افراد مبتلا به آن اغلب کمتر از15 ماه پس از تشخیص زنده می‌مانند، زیرا علیرغم جراحی، پرتو درمانی و شیمی‌درمانی، سلولهای سرطانی حرکت کرده و با حمله به بافت سالم اطراف، تلاش برای درمان فزاینده را دشوار می‌سازند.
به گفته کاترین آیزنمان، دانشیار مرکز پزشکی دانشگاه تولدو در آمریکا، درمانهای جدید برای گلیوبلاستوما به شدت مورد نیاز است.
آیزنمان افزود: ما امیدواریم که یافته‌های جدید ما بتواند به درمان موثر و نوینی برای این سرطان بسیار تهاجمی منجر شود.
این تحقیق بر پایه کشف اخیر یک پپتید فعال زیستی موسوم به DAD و مولکول کوچکی به نام intramimics انجام شده است
این دو، خانواده‌ای از پروتئین‌های موسوم به DIAPHs یا mDIA را که به داشتن نقش حیاتی در گسترش گلیوبلاستوما شناخته شده‌اند، فعال می‌کنند.
پژوهش جدید نشان می‌دهد که قفل کردن DIAPH در حالت “فعال” با استفاده از DAD و intramimics، سلولهای گلیوبلاستوما را از حمله به بافت طبیعی مغز بازمی‌دارد.
محققان امیدوارند که به زودی اثربخشی این استراتژی جدید را در مدل‌های پیش بالینی ارزیابی کنند که گام مهمی در معرفی این کشف به درمانگاه و بیماران محسوب خواهد شد.
به گفته آیزنمان، گلیوبلاستوما کشنده است زیرا به طور تاثیرگذاری از درمان سرپیچی و فرار می‌کند.
وی افزود: ما امیدواریم که این کشف، یک استراتژی ضد تومور و درمانی بی خطر و موثر برای بیماران باشد.
این پژوهش در مجله Molecular Biology of the Cell منتشر شده است.
