[zahra jamshidi]

ديابت بي‌مزه يك بيماري نادر است كه علت آن اختلال در غده هيپوفيز يا در كليه‌ها مي‌باشد كه در اين حالت هورمون آنتي‌ديورتيك وجود ندارد و يا كليه‌ها قادر به پاسخ به اين هورمون نمي‌باشند (ديابت بي‌مزه نفروژنيك)، اما در ديابت مليتوس هورمون انسولين به اندازه كافي ترشح نمي‌شود و يا سلول‌هاي بدن قادر به پاسخگويي به اين هورمون نمي‌باشند كه علت آن مي‌تواند ارثي، استرس، چاقي و بارداري و يا استفاده از داروها باشد.
هر دو نوع ديابت همراه با احساس تشنگي، پرادراري و پرنوشي مي‌باشند، اما در ديابت بي‌مزه حجم ادرار بيشتر بوده و ادرار فرد رقيق‌تر و تقريباً بي‌رنگ است.
يكي از موثرترين روش‌ها براي كنترل ديابت بي‌مزه نفروژنيك، رژيم غذايي با سديم پايين مي‌باشد. محدوديت دريافت سديم منجر به تأثير بيشتر داروهاي كلروتيازيد كه در اين بيماري به كار مي‌روند خواهد شد.
توصيه دريافت سديم براي افراد سالم 500 ميلي‌گرم در روز مي‌باشد، اما در افراد دچار فشار خون بالا توصيه دريافت سديم، 240 ميلي‌گرم در روز است.
محدود نمودن دريافت سديم به 500 ميلي‌گرم در روز نيازمند توجه زياد به سديم موجود در مواد غذايي مي‌باشد. در اين بيماري غذاهاي تازه بايد بدون نمك تهيه شوند و در غذاهاي پخته نيز ميزان سديم مصرفي بايد محدود باشد. محصولات تجاري هم بايد بدون سديم باشند.
نتيجه عدم توجه به محدويت سديم با توجه به سن بسيار متفاوت است. نوزاداني كه سديم دريافتي آنها محدود نشده است، دچار اختلال در رشد، دهيدراتاسيون و عقب‌ماندگي ذهني مي‌‌شوند و كودكان و نوجواناني كه سديم دريافتي آنها محدود نشده، دچار اختلال رشد و يا افزايش وزن زياد مي‌شوند و در بزرگسالان نيز موجب بزرگ شدن مثانه، بزرگ شدن حالب و هيدرونفروز خواهد شد.
اهداف تغذيه درماني در ديابت بي‌مزه نفروژنيك، جلوگيري از اثرات ثانويه اين بيماري و رشد طبيعي بدن مي‌باشد.
نوزادان و كودكان براي اينكه در اين بيماري نيز داراي رشد طبيعي باشند، به فرمولاها، غذاها، ميوه‌ها و سبزي‌هاي حاوي سديم محدود نياز دارند.
ضروري است كه همه افراد برچسب روي مواد غذايي را بخوانند و از مصرف افزودني‌هايي كه در تهيه آنها نمك به كار مي‌رود، اجتناب كنند.
همچنين در اين افراد بايد دريافت مايعات نيز با توجه به وضعيت آنها تنظيم شود.

[نویسنده]

نوشته‌ها