ارزیابی میزان نمک در غذاها

در حال نمایش 1 نوشته (از کل 1)
  • نویسنده
    نوشته‌ها
  • #116400
    heidary
    مشارکت کننده

    ارزیابی میزان نمک در غذاها

    فهرست زیر، راهنمای خوبی است برای غذاهایی که انتظار می رود مقدار زیادی نمک دارا باشند. همیشه باید برای آگاهی از میزان نمک (سدیم) مواد غذایی، برچسب های غذایی را ملاحظه نمود.
    غذاهای حاوی نمک افزوده شده

    تعداد زیادی از غذاهای فرایندشده، حاوی نمک می باشند. رایج ترین آنها در زیر آمده اند:

    * غلات صبحانه

    * نان ها، به ویژه انواع معطر

    * بیسکویت ها، همه نوع شیرین و شور

    * پنیرهای سخت، مانند چدار، پارمیسان و گودا

    * پنیرهای نرم، که برخلاف انتظار، برخی از انواع تولید شده آنها ممکن است میزان بالایی نمک دارا باشند.

    * چیپس ها، بیسکویت های پنیردار، کلوچه ها، کیک ها و مغزهای شور

    * ساندویچ ها؛ ممکن است تعیین میزان نمک ساندویچ ها مشکل باشد؛ زیرا معمولاً در برچسب روی آنها، جزئیات تمام مواد غذایی به کار رفته، بیان نمی شود.

    اما شما همیشه میزان نمک ساندویچ ها را بالا فرض نمایید.

    * سوپ ها (کنسرو و یا منجمد شده)

    * تمام ماهی های دودی شده و گوشت های نمک سود

    * غذاهای حاضری مانند غذاهای حاوی گوشت و سبزی ها

    * پیتزاها

    * هر نوع برگر گوشت یا سبزی

    * سوسیس و کالباس

    * سبزی های کنسروی

    * سس های سالاد

    * سس ها، از جمله سس گوجه فرنگی و سویاسس

    * کیک ها و دسرهای تجاری

    * برخی نوشیدنی ها

    برچسب های تغذیه ای

    بهتر است افراد به جای مصرف غذاهای حاضری، از غذاهای خانگی استفاده کنند.

    باتوجه به قوانین موجود، تولید کنندگان باید مواد موجود در محصولات را بر روی بسته بندی آنها فهرست نمایند؛ به این ترتیب که، ماده ای که در آن محصولات بیشتر به کار رفته است در ابتدای فهرست، و ماده ای که در کمترین مقدار در محصول وجود دارد، انتهای فهرست آورده شود.

    متأسفانه تولید کنندگان، مقدار دقیق هر ماده را در غذا مشخص نمی کنند.

    تازه این مقررات نیز تنها مربوط به مواد غذایی عمده در غذاها می باشد؛ نه طعم دهنده هایی مانند نمک!

    همچنین قانونی به نام قانون 25 درصد در مورد مواد غذایی مرکب وجود دارد و این بدان معناست که اگر هر جزء از غذا، کمتر از 25 درصد از کل غذا را شامل شود (مانند سسِ سالادِ ساندویچ)، نیازی نیست که تولید کنندگان، اجزاء تشکیل دهنده آن قسمت را ذکر کنند.

    به عبارت دیگر، نمی توان از روی برچسب متوجه شد که در سس، نمک وجود دارد یا نه.

    برای تعیین میزان نمک دریافتی، باید محتوای سدیم را در عدد 2/5 ضرب کرد.

    دلیل اینکه چرا در جداول برچسب های غذایی به جای نمک، سدیم نوشته می شود این است که گرچه سدیم به عنوان ترکیبی فعال است که در بالا بردن فشار خون مؤثر می باشد؛ اما اغلب خریداران مواد غذایی، به اشتباه مقدار سدیم را همان میزان نمک در نظر می گیرند و در نتیجه تصور می کنند که آن ماده غذایی نمک کمی دارد.

    امروزه بیشتر مصرف کنندگان اصرار دارند که در برچسب های غذایی، میزان نمک نیز قید گردد تا فهم آن آسان تر شود.

    بسیاری از برچسب ها نیز جداول کوچکی برای اطلاعات تغذیه ای دارند که در آن مقدار سدیم ذکر نشده است.

    بنابراین، اگر رژیم کم نمک شدیدی دارید، از هرگونه غذای حاضری که جزئیاتی در مورد محتوای نمک (سدیم) ندارد بپرهیزید.

    در نظر داشته باشید که هر جزء از ماده غذایی که شامل کلمه «سدیم» باشد (مانند بی کربنات سدیم) حاوی سدیم است.

    حتی در مواردی که احتمال وجود آن کمتر است (مثل نوشیدنی های شیرین گازدار) و یا هنگامی که فقط در مقادیر اندکی وجود داشته باشد.

در حال نمایش 1 نوشته (از کل 1)
  • شما برای پاسخ به این موضوع باید وارد شوید.