عدس از جمله حبوبات پرخاصيتي است که در پخت انواع آش‌ها و غذايي به نام عدس پلو مورد استفاده قرار مي‌گيرد. طيف رنگ آن، قهوه‌اي مايل به قرمز، قهوه‌اي مايل به خاکستري و سبز است…
گرچه در کشور ما فقط از عدس معمولي يا همان عدس سبز در پخت غذا استفاده مي‌شود ولي نوع ديگري از آن نيز وجود دارد که آن را «عدس قرمز» يا همان «دال عدس» مي‌گويند. عدس منبع غني پروتئين گياهي است؛ به‌طوري که در هر 100 گرم از آن 20 درصد پروتئين وجود دارد.
عدس حاوي ويتامين‌هاي گوناگون از جمله ويتامين‌هاي گروه B و مواد معدني‌اي مانند آهن، کلسيم و فسفر نيز است. به همين دليل به آن «گوشت فقرا» مي‌گويند. هر 100 گرم عدس خام، 3 ميلي‌گرم آهن دارد و به همين دليل مصرف اين ماده غذايي به كساني كه دچار كم‌خوني هستند، توصيه مي‌شود. البته از آنجا كه آهن آن از نوع «هم» نيست و آهن با منشأ گياهي به خوبي آهن‌هاي حيواني جذب بدن نمي‌شود، بايد عدس را همراه با موادغذايي حاوي ويتامين C مانند گوجه‌فرنگي و انواع مركبات مانند ليموترش مصرف كرد تا آهن موجود بهتر جذب شود.
با وجود اينکه نفخ عدس در مقايسه با حبوباتي مانند نخود و لوبيا کمتر است، بايد خيلي خوب بپزد تا کاملا هضم شود در غير اين صورت به‌خصوص در کودکان و سالمندان ايجاد نفخ مي‌کند.
كساني که مصرف زياد گوشت براي آنها بنا به توصيه پزشک مجاز نيست، مي‌توانند از حبوبات به دليل نداشتن کلسترول استفاده کنند. در كل، اين ماده غذايي منع مصرفي ندارد اما كساني كه با خوردن حبوبات دچار نفخ و مشكلات گوارشي مي‌شوند يا از عدم تحمل و حساسيت رنج مي‌برند، بهتر است مصرف آن را كم كنند.
