[ezamani]

[align=justify]در کنار غذاها و خوراکی‌هایی که به دلیل نحوه پخت و یا مواد بکار رفته در آن دارای کیفیت سردی و گرمی هستند، مواد غذایی وجود دارند که ذاتا دارای ویژگی سردی و گرمی هستند. برای مثال فلفل به دلیل ویژگی که دارد خوردن آن باعث عرق کردن می‌شود. در مقابل خوردن آدامسی که دارای طعم نعناست باعث ایجاد حس خنکی و طراوت در دهان می‌شود.

طعم‌های فلفلی و تند و یا طمع‌هایی که باعث ایجاد طراوت در دهان و بدن می‌شوند دارای یک مکانیزم یکسان هستند. این مکانیزیم به سیستم عصبی بدن مرتبط می‌باشد که حس گری و سردی را به تمام نقاط بدن انتقال می‌دهد.

آنوشا گوش محقق دانشگاه راچستر می‌گوید: اعصاب به عنوان سیم کشی مغز انتقال دهنده اطلاعات به صورت جریان‌های الکتریکی هستند. سیستم عصبی ما به گونه‌ای طراحی شده که تغییرات دمایی را حس می‌کند. مجموعه کاملی از عصب‌ها که از پوست به مغز راه دارند، مسئول انتقال اطلاعات مربوط به دما هستند. گیرنده پروتئینی که تغییرات دمایی را حس می‌کند TRPM8 نام دارد. این گیرنده پروتئینی در سلول‌های عصبی که مسئول سنجش دمای سرد هستند، یافت می‌شود.

زمانی که دمای داخل دهان کاهش می‌یابد، گیرنده پروتئنی TRPM8 با تغییر شکل به یونهای کلسیم می فهماند باید به سمت سلول عصبی جریان یابند. این مسئله باعث ایجاد جریان الکتریکی شده که در نهایت به مغز ختم می شود. این دقیقا همان عاملی است که باعث می شود شما حس سرما داشته باشید.

علاوه بر این، مواد شیمیایی طبیعی نیز وجود دارند که باعث فعال شدن خود به خود گیرنده پروتئینی TRPM8 می‌شوند. منتول یا اسانس خنک کننده نعنا همان چیزیست که باعث ایجاد حس خنکی و تازگی و طراوت در قرص نعنا می‌شود.

غذاهای تند و فلفلی نیز عملکرد مشابهی دارند. اما در خصوص این نوع غذاها گیرنده VR1 است که مسئول تشخیص و شناسایی گرما می‌باشد. گیرنده های VR1 از طریق ترکیب شیمیایی کپسایسین نیز فعال می‌گردند. این ترکیب شیمیایی در فلفل چیلی یافت می‌‌شود.

از آنجایی که ترکیب شیمیایی منتول و کپسایسین هر دو در فعال نمودن حس‌گرهایی دمایی پوست موثر هستند، آنها می‌توانند در شما احساس بی حسی ایجاد کنند. بنابراین علاوه بر کارکرد غذایی این ترکیبات شیمیایی از آنها می‌توان به عنوان منبعی برای تولید مسکن‌ها استفاده کرد.[/align]

[نویسنده]

نوشته‌ها