[z.yari]

از نظر تغذیه‌ای، به دلایل مختلف غذاهای خانگی و محلی با ارزش‌تر از غذاهای صنعتی هستند.
غذاهای صنعتی حاوی ترکیبات نگه‌دارنده‌ای هستند که در طولانی‌مدت به خصوص می‌توانند برای سلامت افراد آسیب‌پذیر مثل کودکان، زنان باردار و شیرده یا سالمندان یا افراد در معرض آلرژی‌های غذایی مضر باشند.
در ضمن، چربی و نمک در غذاهای صنعتی بیشتر از غذاهای خانگی است.
از سوی دیگر غذاهای صنعتی از نظر ویتامین‌ها فقیرتر از غذاهای خانگی و به ویژه محلی‌اند مثلاً سبزی‌ها در مرحله آخر به غذاهای خانگی اضافه می‌شوند و شیوه پخت به گونه‌ای است که مواد مغذی با ارزش، در غذا بهتر حفظ می‌شوند ولی در صنعت، تمام مواد غذایی در شرایط یکسانی پخته می‌شوند و حرارت بالای پاستوریزاسیون هم باعث می‌شود بیشتر ویتامین‌ها از بین بروند اما از نظر مواد معدنی، تفاوت بارزی میان غذاهای خانگی، محلی و صنعتی وجود ندارد.
تفاوت دیگر در تازگی مواد غذایی است. مواد غذایی صنعتی معمولاً به دلیل حرارت بالا و اضافه کردن نگه دارنده‌ها به مدت طولانی قابل نگهداری‌اند. در طول این مدت عطر و طعم آن‌ها، از بین می‌رود. در واقع، در غذاهای خانگی میزان حرارت، مدت نگهداری و نحوه پخت به گونه‌ای است که این مواد از بین نمی‌رود و تفاوت طعم و بو از اینجا نشأت می‌گیرد و در مجموع غذاهای خانگی و محلی لذیذتر و سالم‌تر هستند.
باید توجه داشت که غذاهای صنعتی را مدت بیشتری می‌توان نگه داشت و در طول زمانی که روی بسته‌بندی به عنوان تاریخ تولید تا انقضا درج شده، اگر ماده غذایی از بسته‌بندی خارج نشود قابل نگهداری در خارج از یخچال است اما غذاهای خانگی را به هیچ عنوان نمی‌توان برای مدت طولانی نگه داشت مگر آن که داخل فریزر قرار گیرند که در آن حالت نیز مقداری از مواد مغذی‌شان کاسته می‌شود.
___________________________________________________________________________________________
زهرا یاری، کارشناس ارشد تغذیه.

[نویسنده]

نوشته‌ها