در مطالعه‌اي که بر 81 بيمار روزه‌دار انجام شد، نشان داده شد که 42 %اين بيماران رژيم دارودرماني معمول خود را ادامه داده و 58 % آنها در الگوي مصرف داروي خود تغيير ايجاد کرده‌اند(43 %قطع دارودرماني،10 %تغيير الگوي دارودرماني و 5 %مصرف يکجا دوز روزانه).
در مطالعه ديگري بر 325 بيمار روزه‌دار نشان داده شد که 64% اين بيماران الگو مصرف داروي خود را تغيير داده‌اند (18%مصرف يکجا دوز روزانه قبل از غذاي سحر يا غذاي افطار). از مهمترين خطرات براي افرادي که در اين مطالعه داروهاي خود را يکجا مصرف کرده بودند، تداخلات دارويي بود. براي مثال زني 57 ساله با نارسايي قلبي بدليل مصرف همزمان دیورتیک ها و ديژيتال‌ها دچار عوارض ديژيتال‌ها شده بود. در اين بيمار، داروی ديورتيک باعث کاهش سطح پتاسيم و در ادامه افزايش ادرار شده و کاهش ميزان آب باعث افزايش حساسيت سلول‌هاي قلبي به ديژيتال و ايجاد عوارض جانبي شده است.
در مطالعه ديگري بر 124 فرد با صرع که در ماه رمضان روزه گرفته بودند، نشان داده شد که 27 نفر از اين افراد در اين ماه دچار تشنج شدند که 20 نفر آنها، داروهاي ضدصرع خود را از سحر تا افطار قطع مي‌کردند. در اين مطالعه قطع داروهاي ضدصرع، مهمترين دليل ايجاد تشنج در ماه مبارک رمضان نام برده شده است.
در تمامي مطالعات فوق نشان داده شده است که بيشتر بيماران اطلاعات خاصي راجع به چگونگي تغيير رژيم دارويي خود در طول ماه مبارک رمضان دريافت نکرده‌اند. در نتيجه مي‌توان گفت مشاوره با پزشک به منظور چگونگی تغییر داروی مصرف متناسب با شرایط ایجاد شده از نقش بسزایی برخوردار است تا از عواقب مضر جلوگيري گردد.
