[v.fatoorechi]

علاوه بر زمینه ارثی، عوامل محیطی همچون رژیم غذایی پرنمک نیز باعث افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های آلرژیک می‌شود.
آلرژی به معنی واکنش غیرمعمول و بیش از حد قابل انتظار فرد به محرکات خارجی و حتی در بعضی مواقع داخلی است.
خانواده بیماری‌های آلرژیک مجموعاً به بیماری‌های آتوپیک معروف بوده و بر حسب اینکه با چه علایمی بروز کنند به سه دسته تقسیم می‌شوند.
در رینوسینوزیت‌های آلرژیک وقتی علائم بیشتر مربوط به بینی‌ها و سینوس‌هاست بروز می‌کند، آسم آلرژیک تحریک پذیری بیشتر در مجاری تنفسی تحتانی و ریه هاست و درماتیت آلرژیک هم موجب بروز علایم در پوست است، گرچه با توجه به مکانیسم مشترک تمامی این بیماری‌ها در بسیاری از بیماران علایم به صورت همزمان دیده می‌شود.
رینوسینوزیت‌های آلرژیک خود را به صورت عطسه، آبریزش و خارش بینی، اشک ریزش، خارش و قرمزی چشم، احساس پری و فشار در بینی، از دست دادن حس بویایی و حتی سرفه و دفع خلط نشان می‌دهد. مجموعه علائم فوق باعث تنفس دهانی بخصوص در هنگام خواب، بیدار شدن‌های مکرر، خستگی و خواب آلودگی روزانه و از دست دادن تمرکز بخصوص در کودکان می‌شود.
بهترین روش پیشگیری از ایجاد علائم، قطع و یا کم کردن میزان تماس با آلرژن‌هاست بنابراین در فصل بهار بایستی تماس با گرده درختان را کم کرده، در روزهای پر گردوغبار از منزل خارج نشده، پنجره منازل را بسته و در صورت جابجایی با وسایل نقلیه شیشه ماشین را بالا بکشند. همچنین این افراد بایستی از رفت و آمد در پارک‌ها، گلزارها و مناطق پرگل و درخت بپرهیزند ضمن اینکه در کنار آن باید از تماس با سایر محرکات غیرفصلی همانند عطر و ادکلن، غذاهای تحریک کننده و … نیز پرهیز داشته باشند.
افراد مبتلا به رینوسینوزیت آلرژیک بایستی از تماس با پرندگان و حیوانات خانگی و حتی محصولات حیوانی همانند پشم و پر پرهیز کرده و نیز ملحفه و روبالشی‌ها را هرهفته با آب داغ شسته ودر زیرنور آفتاب خشک کنند.
شستن مرتب بینی و سینوس‌ها به ویژه بعد از تماس با گرد و خاک و گرده گل و درختان نیز از بار آلرژن‌ها کم می‌کند.
گرچه ابتلا به رینوسینوزیت‌های آلرژیک در بیشتر موارد با زمینه خانوادگی و ارثی همراه است ولی عوامل محیطی همانند چاقی، رژیم غذایی پرنمک، تماس با دود سیگار والدین حتی در دوران جنینی و نوزادی، تغذیه کوتاه مدت با شیر مادر و شروع تغذیه کمکی زودهنگام در دوران شیرخوارگی و تماس با مواد محرک به ویژه در دوران کودکی، همگی باعث افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های آلرژیک می‌شوند که بخصوص در خانواده‌هایی که سابقه فامیلی دارند بایستی کنترل شوند.
اغلب زمینه حساسیت در افراد مبتلا ماندنی می‌شود. بایستی به یاد داشت در اغلب موارد زمینه حساسیت و آلرژی برای همیشه در فرد مبتلا باقی خواهد ماند مگر در اطفال که بعضاً با درمان و مراقبت این زمینه قابل رفع می‌باشد بنابراین کنترل عوامل محیطی و جلوگیری از بروز علائم و ایجاد التهاب نقش موثرتری خواهد داشت.
درمان دارویی رینوسینوزیت‌های آلرژیک به دو فرم کنترل علایم و داروهای ضدالتهاب است.
کنترل علائم که اغلب با ترکیبات آنتی هیستامینی و ترکیبات ضد احتقان انجام می‌شود چرا که این ترکیبات علایم بالینی بیمار را بهبود می‌بخشند ولی بر روی التهاب مجاری تنفسی تاثیر نمی‌گذارند بنابراین و به ویژه با توجه به بعضی از عوارض جانبی مثل خواب آلودگی بعنوان درمان کمکی و علامتی بکار گرفته می‌شوند.
داروهای ضدالتهاب نیز اساس درمان محسوب می‌شوند و جهت کم کردن عوارض احتمالی و افزایش اثربخشی به صورت اسپری‌های بینی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
بافت گیاهی هر منطقه به ویژه درختان کاشته شده در پارک‌ها و معابر عمومی تاثیر زیادی در ایجاد و بروز علایم آلرژیک دارند.

[نویسنده]

نوشته‌ها