مطالعات انجام شده در 13 کشور اسلامي نشان مي‌دهد که
43 %از افراد مبتلا به ديابت نوع 1 و 79 %از مبتلايان به ديابت نوع 2، در طول ماه مبارک رمضان روزه مي‌گيرند. با توجه به شيوع
6/4 %ديابت در جهان مي‌توان نتيجه گرفت که در حدود 50-40 ميليون نفر از افراد ديابتي در دنيا در ماه رمضان روزه مي‌گيرند.
افراد ديابتي جزو گروهي هستند که روزه براي آنها واجب نيست زيرا اگر الگو و ميزان مصرف غذا و مايعات در آنها تغيير کند، بدليل اختلالات متابوليک مزمن موجود- بخصوص در افراد ديابتي نوع 1 که کنترل ضعيفي بر قند خون خود دارند- در خطر شديد عوارض مختلفي قرار مي‌گيرند.
مطالعه بزرگي که در 13 کشور اسلامي بر 12243 روزه‌دار ديابتي انجام گرفته نشان مي‌دهد روزه‌داري در افراد ديابتي ميزان بالايي از عوارض حاد را به دنبال دارد.
دهيدراسيون ( از دست دهی آب بدن )
ترومبوز(ایجاد لخته خونی)
هيپوگليسمي(افت قند خون )
هيپرگليسمي (بالارفتن قند خون )
و کتواسيدوز ديابتي، چهار عارضه مهم بالقوه در روزه‌داران ديابتي در ماه مبارک هستند
