-
نویسندهنوشتهها
-
۲۱ اسفند، ۱۳۹۱ در ۱۰:۲۸ #76000
zahra jamshidi
مشارکت کنندهپنيرها 2 جورند؛ آبنمکي و غيرآبنمکي. در مورد پنيرهاي آبنمکي ميتوان گفت که پس از مايهزدن شير، لخته شدن، آبگيري و قالبگيري آن، پنير به دست آمده را براي طيکردن مراحل رسيدن، داخل مخلوطي از آب و نمک ميگذارند و آن را در همان مخلوط هم نگهداري ميکنند…
بنابراين آب موجود در برخي از بستهبنديهاي پنير، آبنمک است. اين آب قابلخوردن نيست و شما ميتوانيد بعد از بازکردن بستهبندي پنيرها، آن را دور بريزيد. در واقع، آبنمک پنيرها حاوي موادمغذي نيستند و ارزش تغذيهاي ندارند.
پنيرهاي خشک يا غيرآبنمکي، مراحل رسيدن خود را بيرون از مخلوط آب و نمک طي ميکنند. يعني بعد از مايهزدن شير، لخته شدن، آبگيري و قالبگيري آن، قالبها را براي مدتي داخل انبار يا سردخانهاي نگهداري ميکنند تا محصول نهايي به خوبي برسد. در نهايت هم اينگونه پنيرها را به صورت خشک بستهبندي ميکنند و از آب و نمک اضافي براي بستهبنديکردن آنها کمک نميگيرند. معمولا پنيرهاي سنتي ايراني مانند پنير ليقوان يا پنير سفيد از گروه پنيرهاي آبنمکي هستند، اما پنيرهاي خارجي که مصرف آنها در ايران هم کمتر است از پنيرهاي خشک هستند. تفاوت اين 2 نوع پنير در شکل توليد آنهاست و نميتوان مصرف نوعي از آنها را صددرصد بر ديگري ارجح دانست. گاهي برخي از افراد گمان ميکنند که با دور ريختن آبپنير باعث فساد زودتر آن خواهند شد. اين باور، باور غلطي است. معمولا بستهبندي پنيرها به گونهاي است که حداکثر ظرف مدت 1هفته توسط اعضاي خانواده مصرف ميشوند. اگر قرار باشد ما پنير را پس از بازکردن بستهبندي آن براي مدت طولاني نگهداري کنيم، چه آن را درون آبنمک بگذاريم و چه نگذاريم، با فساد، کپکزدگي و رشد قارچها در سطح پنير مواجه خواهيم شد. اين امر بهدليل خارجشدن پنير از حالت استريل با بازشدن بستهبندي آن و ورود ميکروارگانيسمهاي مختلفي مانند کپکها و قارچها به درون پنير اتفاق ميافتد.
-
نویسندهنوشتهها
- شما برای پاسخ به این موضوع باید وارد شوید.