میزان تماشای تلویزیون برای هر کودک ۱۸-۸ ساله آمریکایی به طور متوسط روزانه حدود ۵/۴ ساعت است، ۷۰% آنها دارای تلویزیون در اتاق خواب خود هستند و تقریبا حدود یک سوم کودکان ۱۹-۶ ساله چاق می باشند. مطالعات قبلی نشان داده اند که زمان تماشای تلویزیون در دوران کودکی و نوجوانی با اضافه وزن و افزایش کلسترول تام مرتبط است. اما ارتباط بین تلویزیون و توده چربی، چربی ذخیره شده در مخازن خاص (شامل بافت چربی احشایی و زیر جلدی شکم) و ریسک کاردیومتابولیک کمتر بررسی شده است.
در این راستا یک مطالعه مقطعی در سال ۲۰۱۱- ۲۰۱۰ با هدف بررسی ارتباط وجود تلویزیون در اتاق خواب و زمان تماشای تلویزیون با توده چربی تام، بافت چربی زیرجلدی و احشایی شکم و خطر کاردیومتابولیک در کودکان و نوجوانان انجام شد. در این مطالعه عوامل متعدد مانند دور کمر، فشارخون در حالت استراحت، تری گلیسرید ناشتا، لیپوپروتئین با دانسیته بالا (HDL)، گلوکز، توده چربی و چربی شکمی در ۳۶۹ کودک و نوجوان ۱۸-۵ ساله ارزیابی شد. خطر کاردیومتابولیک به صورت وجود سه یا تعداد بیشتر عوامل خطر مانند سطوح نامناسب دور کمر، فشارخون، تری گلیسرید، HDL و گلوکز تعریف شد.
نتایج این مطالعه نشان داد که وجود تلویزیون در اتاق خواب کودکان سبب افزایش احتمال تماشای تلویزیون می شد. همچنین این کودکان نسبت به افرادی که در اتاق خواب تلویزیون نداشتند، دارای چربی، توده بافت چربی زیر جلدی و دور کمر بالاتر بودند. وجود تلویزیون در اتاق خواب و زمان تماشای تلویزیون با بالاتر بودن دور کمر، توده چربی و چربی زیر جلدی مرتبط بود . در حالی که تماشای روزانه تلویزیون به میزان ۵ ساعت یا بیشتر با چربی احشایی در ارتباط بود. همچنین وجود تلویزیون در اتاق خواب با افزایش خطر کاردیومتابولیک و افزایش تری گلیسرید همراه بود.
به گفته محققان وجود تلویزیون در اتاق خواب با کاهش میزان خواب و کاهش وعده های غذایی منظم خانواده مستقل از زمان تماشای تلویزیون همراه است. کاهش مدت خواب و فقدان وعده های غذایی منظم خانواده هر دو با افزایش وزن و چاقی در ارتباط است.
نکته عملی: علاوه بر رژیم غذایی مناسب و فعالیت بدنی، تغییر شیوه زندگی و اصلاح رفتارهای روزمره نیز در پیشگیری و درمان چاقی حائز اهمیت است. بنابراین به والدین توصیه می شود از قرار دادن تلویزیون در اتاق خواب کودکان و نوجوانان خودداری نمایند و همچنین با برنامه‌ریزی مناسب برای پر کردن اوقات فراغت آن ها، ساعات تماشای تلویزیون را کاهش دهند.
منبع:
American Journal of Preventive Medicine, 2013; 44:40-47
