نوجوانانی که چاق هستند نسبت به همسالان خود که وزن طبیعی دارند احتمال بیشتری دارد که شنوایی خود را از دست بدهند. یافته ها نشان می دهد که در نوجوانان چاق احتمال کم شنوایی برای تمام فرکانس ها افزایش می یابد و احتمال کاهش شنوایی یک طرفه در فرکانس پایین، تقریبا دو برابر با وزن نرمال است.
این مقاله برای اولین بار نشان می دهد که چاقی با از دست دادن شنوایی در نوجوانان همراه است و چاقی با از دست دادن شنوایی عصبی- حسی در تمام فرکانس های صوت قابل شنیدن برای انسان (در محدوده شنوایی انسان) مرتبط است، از دست دادن شنوایی حسی-عصبی با صدمه به سلول های درون گوش ایجاد می شود.
بالاترین نرخ از دست دادن شنوایی برای فرکانس پایین است، که برای نوجوانان چاق ۱۵-۱۶ درصد در مقایسه با ۸۹/۷ درصد برای نوجوانان غیر چاق است. افراد با کاهش شنوایی فرکانس پایین، صداهای در محدوده ۲۰۰۰ هرتز و کمتر را نمی شنوند. اماممکن است صداهای با فرکانس های بالاتر را بشنوند. اغلب آنها مشکلی در قدرت تکلم ندارند اما در شنیدن صدا در گروه ها یا مکان های پر سرو صدا دچار مشکل می شوند. از آنجا که مطالعات پیشین نشان داده اندکه ۸۰ درصد نوجوانان ازکم شنوایی نا آگاه هستند، لذا افراد چاق باید با طور منظم غربالگری شنوایی شوند تا درمان مناسب برای جلوگیری از مسائل شناختی و رفتاری برای آنها صورت گیرد. اگرچه به طور کلی از دست دادن شنوایی در نوجوانان چاق نسبتا خفیف است اما افزایش تقریبا ۲ برابری در احتمال از دست دادن شنوایی در فرکانس پایین نگران کننده است. صدمه در گوش داخلی می تواند در نوجوانان چاق تا بزرگسالی پیشرفت کند.
به علاوه پژوهش های بعدی در این زمینه لازم است چرا که از دست دادن شنوایی می تواند عواقب نامطلوبی در توسعه اجتماعی، عملکرد تحصیلی و عملکرد شناختی و رفتاری داشته باشد.
به علاوه از دست دادن شنوایی را باید به لیست عواقب منفی چاقی بر سلامت که بر روی کودکان و بزرگسالان تاثیر گذار است اضافه کرد که باید به عنوان انگیزه ای برای کاهش وزن در افراد تبدیل شود.
در ایلات متحده آمریکا حدودا ۱۷ درصد کودکان چاق هستند و BMI آنها بالاتر از ۹۵ درصد است چاقی و عوارض مرتبط با آن به عنوان عامل خطر برای از دست دادن شنوایی در بزرگسالان شناخته شده است.
این مطالعه اطلاعات حدود ۱۵۰۰ نوجوان از بهداشت ملی و تغذیه بررسی کرد. این گروه نمونه وسیع بین سنین ۱۲-۱۹ سال بودند و از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۶ مورد بررسی قرار گرفتند. شرکت کنندگان در خانه مورد مصاحبه قرار گرفتند و از نظر سابقه خانوادگی پزشکی، شرایط پزشکی فعلی، استفاده از دارو، افراد سیگاری خانواده، عوامل اجتماعی و جمعیتی وسابقه قرار گرفتن در معرض سرو صدا بررسی شدند.
سطح پایین پلاسمای پروتئین ضد التهابی آدیپونکتین، که از بافت چربی ترشح می شود ودر کودکان چاق یافت می شود و در بزرگسالان چاق در سطح کمی است با از دست دادن شنوایی فرکانس بالا (که توانایی فرد را برای درک سخنرانی تحت تاثیر می گذارد)مرتبط است.
چاقی همچنین به طور غیر مستقیم از طرق بیماری های همراه آن از قبیل دیابت نوع ۲، بیماری قلبی و عروقی، کلسترول بالا منجر به از دست دادن شنوایی شود. که همگی با از دست دادن شنوایی محیطی (مربوط به بیرون، وسط و درون گوش) همراه است.
نکته عملی: محققان معتقدند که چاقی به طور مستقیم یا غیر مستقیم ممکن است به از دست دادن شنوایی منجر شود اگرچه تحقیقات بیشتری برای تعیین مکانیسم در گیری این مسائل مورد نیاز است اما این نظریه مطرح است که التهاب ناشی از چاقی ممکن است به از دست دادن شنوایی مربوط باشد لذا با کنترل وزن از سنین کودکی و نو جوانی مانع از بروز احتمالی این دست مشکلات خواهیم شد.
منبع:
۲b. Laryngoscope, 2013
