در طی دهه‌های اخیر محبوبیت درمان‌های مکمل و جایگزین در میان مردم رو به افزایش بوده است. در این راستا گیاهان، ویتامین‌ها، مواد معدنی، طب سنتی چینی، رژیم‌های غذایی خاص و هومیوپاتی جهت مقابله با بیماری‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند. “درمان مکمل” همراه با درمان‌های رایج پزشکی استفاده می‌شود. اما “درمان جایگزین” به جای مداخلات پزشکی مورد استفاده قرار می‌گیرند. با این حال، بین هر دوی آن‌ها شباهت‌هایی وجود دارد.
اگرچه به نظر می‌رسد که برخی از درمان‌های مکمل از طریق افزایش امید و بهبود رضایت از زندگی برای بیماران مبتلا به سرطان مفید باشند، اما در مورد اثر آن‌ها بر میزان بقا و طول عمر بیماران اطلاعات اندکی وجود دارد. به همین دلیل اخیراً محققان به بررسی استفاده از این درمان‌ها در میان بیماران مبتلا به سرطان پرداخته‌اند.
در این مطالعه بیماران مبتلا به سرطان‌های سینه، ریه، پروستات و کولورکتال (روده بزرگ و رکتوم) که بیماری آن‌ها به نقاط دیگر بدن گسترش نیافته بود، بررسی شدند. سپس بیمارانی که از درمان مکمل استفاده کرده بودند با بیمارانی که از این درمان‌ها استفاده نکرده بودند، مقایسه شدند.
نتایج نشان داد در بیمارانی که درمان‌های مکمل دریافت می‌کردند احتمال انصراف از درمان‌های رایج پزشکی و در نتیجه خطر مرگ بالاتر بود. در این بیماران خطر مرگ و میر نسبت به افرادی که درمان مکمل دریافت نکرده بودند ۲ برابر بیشتر بود. درمان‌های رایج پزشکی در مورد سرطان عبارتند از: جراحی، پرتو درمانی، شیمی درمانی و هورمون درمانی.
به بیماران مبتلا به سرطان‌های قابل درمان که تمایل به استفاده از درمان‌های مکمل دارند توصیه می‌شود که قویاً به درمان‌های رایج پزشکی پایبند بوده و از انجام آن‌ها خودداری نکند.
منبع:
Skyler B. Johnson et al. JAMA Oncology 2018.
