فیبر بخش غیرقابل هضم گیاهان بوده و به مقدار زیاد در غذاهایی مانند میوه‌ها، سبزیجات، حبوبات و غلات کامل یافت می‌شود. میزان دریافت کافی آن بر اساس سن، جنس و وضعیت بارداری مشخص می‌شود. به طوریکه میزان توصیه شده برای مصرف روزانه آن در زنان بالغ ۲۵ گرم، مردان بالغ ۳۸ گرم، در زنان و مردان بالاتر از ۵۰ سال به ترتیب ۲۱ و ۳۰ گرم و در زنان باردار یا شیرده حداقل ۲۸ گرم است. توصیه می‌شود در هنگام افزایش مصرف فیبر در رژیم غذایی روزانه ۸ لیوان آب نوشیده شود.
فیبر به ۲ صورت محلول و نامحلول در مواد غذایی یافت می‌شود. نوع محلول آن سبب نرم شدن مدفوع شده و در ایجاد حس سیری و کاهش قند خون و کلسترول خون نقش دارد. نوع نامحلول آن نیز با افزایش حجم مدفوع از یبوست پیشگیری می‌کند.
رژیم غذایی غنی از فیبر در حفظ سلامت دستگاه گوارش و پیشگیری از بیماری‌هایی مانند دیابت، بیماری قلبی، سرطان روده بزرگ، افزایش کلسترول خون و چاقی نقش دارد.
به طور کلی در بیشتر جوامع امروزی مصرف ناکافی فیبر نسبت به مصرف بیش از حد آن شایع‌تر است. با این حال، مصرف بیش از حد آن در رژیم غذایی می‌تواند سبب بروز علائم و مشکلات گوارشی شود. این علائم زمانی رخ می‌دهد که بیش از ۷۰ گرم فیبر در طی روز مصرف شود. این میزان مصرف غیرمعمول بوده و ممکن است در افرادی مشاهده شود که از رژیم غذایی گیاهخواری و یا خام گیاهخواری پیروی می‌کنند. شایع‌ترین علائم ناشی از مصرف بیش از حد آن عبارتند از: نفخ، تولید گاز در دستگاه گوارش، احساس پری بیش از حد، کرامپ شکمی، یبوست یا اسهال، جذب کم برخی از مواد مغذی مهم، تهوع و در موارد نادر انسداد روده. دریافت بیش از حد فیبر می‌تواند سبب کمبود مواد مغذی شود. زیرا با اتصال به برخی مواد معدنی مانند کلسیم، منیزیم، روی و آهن جذب آن‌ها را مختل می‌کند.
